ट्रेण्डिङको पछि दौडिँदा राम्रो स्रष्टा पछि नपरोस्

A+ A A-

अमृत क्षेत्री सङ्गीत क्षेत्रको पुरानो नाम हो । अमृतले सङ्गीत क्षेत्रमा लागेर झण्डै २ दशक भइसकेको छ ।

पर्वतमा जन्मिएका अमृत एसएलसी दिएलगत्तै काठमाडौं छिरेका थिए । उनले २०५७ सालदेखि नै सङ्गीत सिक्न सुरु गरेका हुन् । उनी २०५९ सालमा मुम्बईबाट सङ्गीत सिकेर फर्किएका हुन् ।

नामले खासै नचिनिने अमृतले १ सयभन्दा बढी गीत रेकर्ड गराएका छन्, जसमध्ये धेरै गीतहरू हिट पनि भएका छन् । अमृतले सुरशाला म्युजिक एकेडेमी पनि सुरुवात गरेका छन्, जहाँ उनले सङ्गीत सिकाउँछन् पनि ।

उनै अमृतको पछिल्लो समय ‘जहाजै चढेर’ बोलको गीत सार्वजनिक भएको छ । उक्त गीतमा मेलिना राईले पनि स्वर दिएकी छन् ।

अमृतको साङ्गीतिक यात्रा र अहिलेको सङ्गीत क्षेत्रको विषयमा शिलापत्रका लागि दिप्सन लुइटेलले गरेको कुराकानी :

पछिल्लो समय रिलिज भएको ‘जहाजै चढेर’ गीतबाट कस्तो प्रतिक्रिया पाइरहनुभएको छ ?

अहिलेको समयमा यस गीतले धेरैको मन छोएको छ । युट्युबमा यस गीतलाई राम्रो भ्युजसँगै राम्रो प्रतिक्रिया मिलेको छ । यो भाइरल कन्टेन्ट त होइन, कालजयी मान्न सकिने यस गीतलाई धेरैले रुचाउनुभएको छ । खुसी छु ।

गीतको मर्म के हो ?

यो गीतचाहिँ विशेषगरी विदेशमा रहेका व्यक्तिहरूलाई सम्झिएर तयार गरिएको गीत हो । जो खाडी मुलुकमा होस् वा सम्पन्न मुलुकमा किन नहोस्, उहाँहरू आफ्नो परिवारसँग टाढा रहेर काम गरिरहनुभएको छ । त्यसमाथि कोरोनाका कारण आफ्नो घर फर्किन नपाएर आफ्नो परिवार भेट्न सक्नुभएको छैन । त्यसैलाई गीतको मुख्य विषयवस्तु बनाइएको छ ।

प्रतिक्रिया र भ्युजबाट सन्तुष्ट हुनुहुन्छ ?

भनिहाले, यो गीत भाइरल कन्टेन्ट होइन । त्यसैले जतिले हेर्नुभएको छ राम्रो प्रतिक्रिया दिनुभएको छ । सन्तुष्ट नै छु ।

तपाईंले सङ्गीत क्षेत्रमा काम सुरु गर्नुभएको कति वर्ष भयो ?

सङ्गीत सिक्न थालेको त २०५७ सालदेखि हो । २०५९ सालमा भने म मुम्बई पुगेर सङ्गीत सिकेको थिएँ । त्यसपश्चात् फर्किएर २०६१ सालमा ‘अराइभल’ नामक पहिलो एल्मब निकालेको थिएँ । झण्डै २० वर्ष भइसक्यो ।

तपाईंलाई चिनाउने गीत कुन बन्यो त ?

मलाई चिनाउने गीत पहिलो एल्बममा समावेश गीत ‘त्यो दिन कहिल्यै आएन जोगी’ बनेको थियो । त्यससँगै एक वर्षपछि आएको ‘मैले हेर्ने तारा’ले पनि थप उचाइ दिएको थियो । 'मैले हेर्ने ताराले' युवा पुस्तामा चिनायो भने 'त्यो दिन कहिल्यै आएन जोगी'लाई सम्पूर्ण धारलाई सुन्ने श्रोताले रुचाउनुभएको थियो ।

दोस्रो एल्बम कति सालमा निकाल्नुभयो ?

दोस्रो एल्बम २०६५ सालमा निकालेको थिएँ । ‘समवाहन’ नामक उक्त एल्बममा मेरो सोलो शब्द सङ्गीत थियो । यस एल्बमले पनि मलाई धेरै फाइदा नै गरेको थियो ।

संख्यात्मक हिसाबमा अहिलेसम्म तपाईंले कति गीत गाउनुभयो ?

मैले रेकर्ड गराएका गीतहरू त १ सयभन्दा बढी छन् ।

तर, तपाईंलाई नामले चिन्दैनन् नि, किन ?

अहिलेको समय भाइरलको चलन आयो । लामो समय साधना गरेर आएका व्यक्तिहरू त त्यसको पछि लाग्नुभएन नि !त्यसैले केही समय म सुस्ताएको थिएँ । अब भने नयाँ सदावहार गीत लिएर आएको छु । यसले परिचय बनाउनेछ ।

अहिलेको समय ट्रेण्डिङ र भ्युजलाई हिट भानिन्छ । यसलाई तपाईंले कसरी बुझ्नुभएको छ ?

प्रविधिको कुरालाई हामीले नकार्न त मिलेन तर भ्युज र ट्रेण्डिङ भन्दा पनि मान्छेको मनमा गीत बस्न सकेको छ कि छैन भन्ने कुरा महत्त्वपूर्ण हुन्छ । कुनै गीत दर्शक/श्रोताले सुनेकै छैन तर त्यही गीतको भ्युज ५० लाख नाघेको छ । त्यो त राम्रो भएन नि !

भारइल शब्दबारे !

यहाँ जे कुरा पनि भइरल भइरहेको हुन्छ । भाइरल भएका सबै कुराहरू राम्रो हुन्छ भन्ने छैन नि त ! भाइरल त आज छ, भोलि छैन । तर, यस्तै भाइरल कुराहरूले चाहिँ राम्रो सिर्जनालाई मारिरहेका हुन्छन् । भाइरलको पछाडि दौडिँदा राम्रो स्रष्टा पछि पर्छ । मचाहिँ त्यस्तो नहोस् भन्ने चाहन्छु ।

भाइरल र ट्रेण्डिङको पछि दैडिँदा हुने दीर्घकालीन असर के होला ?

यहाँ त सिर्जना हुँदै नहुने भयो नि ! राम्रो गीत र राम्रो सिर्जना ट्रेण्डिङमा आए त राम्रो हो । तर, यहाँ त जे पायो त्यही गीतहरू ट्रेण्डिङमा आइदिन्छन् । राम्रोराम्रो काम गर्ने सर्जकहरू त अगाडि आउन सक्नु नै भएन । वर्षौंदेखि साधना गरेर आएका मान्छेहरू पछि पर्ने भए । त्यो त राम्रो भएन नि ! यसले अगामी पुस्तालाई पनि असर गर्छ ।

तपाईं त सङ्गीत सिकाउनु पनि हुन्छ नि !

हो, मैले सुरशाला म्युजिक एकेडेमी खोलेको छु । त्यहाँ आफूले जानेका कुराहरू सिकाउँछु ।

‘सारेगमप’मा पुगेर धुम मच्चाएका प्रितम र आयुष पनि तपाईंकै विद्यार्थी । आफ्ना विद्यार्थीले पाएको सफलताले कतिको खुसी दिन्छ ?

एकदमै धेरै खुसी दिन्छ । त्योमाथि प्रितम र आयुषलाई म आफैँले नै अडिसन दिन आग्रह गरेको थिए । पछि उनीहरूले राम्रो स्थान पाए । आफ्नो प्रतिभा देखाए । आफैँमा खुबी भएका कारण पनि उनीहरू त्यहाँसम्म पुगेर पहिचान बनाउन सके । त्यही हो ।